Het leven gaat niet altijd over tulpen
Gisteren was ik samen met mijn familie op tv te zien in de documentaire ‘Het leven gaat niet altijd over tulpen’. Deze prachtige documentaire gaat over mijn familie waarin het draait om topsport en tulpen. Na de hersenbloeding van mijn moeder is er veel veranderd en is het belangrijk dat wij er als familie nog meer voor elkaar zijn.
Voor mij was de hersenbloeding van mijn moeder ontzettend ingrijpend en een grote verandering in mijn leven. Toch ben ik erin gerold en is het al een paar jaar het leven dat mijn familie en ik leven. Alleen lees ik nu reacties van mensen op de documentaire en lees ik dat het best wel heel bijzonder is wat wij doen!
Het komt toch wel dichtbij
Na de documentaire heb ik heel veel mooie reacties ontvangen. In de documentaire laten we ook veel dingen van heel dichtbij zien. Ik heb een aantal keer de vraag gehad waarom we deze documentaire hebben gemaakt. De motivatie om dit te doen is om te laten zien dat je met z’n allen heel ver kunt komen. Elke dag gaat er iemand bij mijn moeder op bezoek, zodat ze elke dag nog stappen zet.
De documentaire is in 2,5 jaar gefilmd. De makers zouden eerst stoppen, maar toen kwam corona en zijn ze toch doorgegaan. Dit kwam vooral omdat het door het Covid-19 virus nog moeilijker werd om mijn moeder te verzorgen. Het was best wel even wennen aan de opnames van de documentaire. Ook met intieme momenten waren de makers dichtbij. De vraag is dan, wat komt er allemaal op tv? De documentairemakers hebben namelijk heel veel uren gefilmd.
Het mooiste uit de documentaire vind ik de zorg voor mijn moeder die goed naar voren komt. Mijn zus die heel veel zorg op zich neemt. Het boerengezin met de aardappels en appelmoes op tafel. Mijn broers die werken in het bedrijf en mijn vader die altijd klaar staat voor mijn moeder.
Toch kwamen er ook vragen zoals; wat is jou bijdrage bij het gezin. Ja ik ben inderdaad veel weg door het sporten waardoor de zorg meer op mijn vader terecht komt. Zodra ik thuis ben, ga ik naar het ouderlijk huis of mijn moeder in het verzorgingstehuis .
Bijzondere jaren
Vooral voor mijn broer zijn de afgelopen jaren heel bijzonder geweest. Ik reed altijd samen met mijn broer naar de trainingen, maar ik merkte dat zijn grote liefde het tulpenbedrijf was. Ik wist dat hij vroeg of laat voor het bedrijf zou gaan. Ik denk dat als mijn moeder geen hersenbloeding had gehad dat ze mijn broer juist meer zou stimuleren om nog lekker even te blijven schaatsen.
Primeur van de documentaire
Bij de documentaire komt veel kijken. Zo zijn wij te gast geweest bij Humberto Tan. Dit was superleuk, maar ook wel heel erg spannend voor mijn vader. Ik heb een klein beetje een accent, maar mijn vader heeft dat wat erger. Gelukkig ging het allemaal goed en was het een leuke ervaring voor ons.
Ik heb de documentaire gisteren met mijn schoonouders bekeken en de jongens hebben het samen met mijn moeder gezien. We hadden vorige week al de première. Toen hebben wij de documentaire met de mensen die dichtbij stonden bekeken in een klein bioscoopzaaltje. Vorige week dacht ik dat mijn moeder de hele documentaire zou gaan huilen, maar ze straalde juist heel erg toen ze de documentaire aan het kijken was. Ze krijgt het allemaal wel mee, ook al kost het haar veel energie.
Als wij over 30 jaar terugkijken naar de documentaire denk ik dat we er nog trotser op zullen zijn. Nu kijken we er al vol trots naar, maar dat zal alleen maar meer worden. Dan zien we ook hoe het bedrijf is gegroeid en hoe wij dat samen hebben gedaan.
Heb jij de documentaire nog niet gezien maar zou je dat wel willen? Dat kan via de onderstaande link:
https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2021/het-leven-gaat-niet-altijd-over-tulpen.html
Ik ben erg dankbaar voor al de lieve en meelevende reacties, helaas kan ik niet op iedereen reageren!
Liefs,
Irene
Terug naar overzicht